کد مطلب:21441 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:7

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

وقتي كه تصميم مي گيرم كار خوبي انجام دهم بعد از اينكه يك بار آنراانجام دادم دلسرد مي شوم؟

ين نوعي وسواس و دام شيطاني براي باز داشتن از كار نيك است. به آن اهميت ندهيد و در انجام امور خير جدي و مصمّم باشيد. در اين زمينه چند عرصه وجود دارد كه بايد به آن پرداخته شود: 1- عرصه نظر، 2- عرصه عمل. {Tعرصه نظري:T}{H{/Bإِنَّما يَخْشَي اَللَّهَ مِنْ عِبادِهِ اَلْعُلَماءُ{w11-16w}{I35:28I}/}H}{M؛ تنها مردمان دانا و عالم از خدا، خشيت و خوف دارند M} بنابراين با تفكر و تدبير درباره آفرينش و عظمت الهي و مطالعه در آفاق و انفس است كه آدمي به علم دست مي يابد؛ علمي جهت دار و معنادار كه شخص در پرتو آن به عظمت هستي و خالق آن، پي مي برد و آن گاه كوچكي و حقارت خويش را در برابر او درمي يابد. اين سير همان حركتي است كه در ادعيه مأثوره به ما تعليم داده شده است. در دعاي كميل مي خوانيم: خدايا! به آن رحمت گسترده و خضوع و ذلت همه موجودات در مقابل آن و به آن عظمت عالمگير و به آن عزت ... قدرت ... نور ... سلطنت ... علم و ... . اين روند برگرفته از قرآن است كه مي فرمايد : «آنهايي كه در هر حالت خدا را ياد مي كنند و دائم در خلقت آسمان ها و زمين تفكر مي كنند و مي گويند: پروردگارا ! اين دستگاه با عظمت را بيهوده نيافريده اي».{V(سوره آل عمران ، آيه 191) V} پس بايد دائماً داراي سير فكري بود تا اين حقيقت بزرگ هيچ گاه فراموش نشود. اين همان تفكري است كه يك ساعت آن به اندازه هفتاد سال عبادت ارزش دارد. در اين زمينه موارد زير پيشنهاد مي شود : الف) همواره از خداوند طلب توفيق كرده و از او بخواهيد كه شرايط را براي نيل شما به مطلوب خود فراهم آورد. ب ) تلاوت آيات قرآن (در زمينه آفرينش و نعمت هاي الهي و ...) و تدبّر كافي پيرامون آن. ج ) شركت در مجالس وعظه و به دنبال موعظه گر بودن. د ) مطالعه احوال خاشعان و بندگان مقرّب خداوند. ه ) همواره مرگ را مدّ نظر داشتن. در اين زمينه رجوع شود به: فضيلت هاي فراموش شده، نشان از بي نشان ها، اشعار عطار، مولانا و ... عرصه عمل : 1- پرهيز از پرخوري و خالي نگاه داشتن شكم و به اندازه ضرورت و نياز خوردن. 2- پرهيز از تجمّلات در زندگي و پرداختن به آنچه كه موجب غفلت و نسيان شود. 3- پرهيز از پرخوابي. البته در موارد فوق نبايستي كار به افراط كشيده شود و با زهدهاي افراطي، بدن دچار آسيب گردد. 4- اشتغال به ذكر قلبي و زباني خداوند (چنان كه گفته اند 100 مرتبه ذكر «يا رحمان» موجب نرم دلي مي گردد). 5- استفاده از فرصت هاي ويژه در شبانه روز براي عبادت خصوصاً مقارن اذان صبح. 6- پرهيز از گناه.